Dorische Orde
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De Dorische orde is de oudste en meest eenvoudige van de drie klassieke Griekse bouworden, gekenmerkt door een robuuste zuil zonder voetstuk en een onversierd kapiteel, die staat voor kracht en eenvoud.
Omschrijving
De Dorische orde is een van de drie hoofdordes in de klassieke Griekse architectuur, naast de Ionische en Korinthische orde. Deze stijl ontstond in de 7e eeuw v.Chr. op het vasteland van Griekenland. Kenmerkend voor de Dorische zuil is dat deze direct op de stylobaat (de bovenste trede van het fundament) rust en geen basement (voetstuk) heeft. De zuilschacht versmalt naar boven toe en heeft brede, ondiepe groeven (cannelures) die elkaar met een scherpe rand (graat) raken. Het kapiteel is sober en bestaat uit een rond kussen (echinus) en een vierkante dekplaat (abacus). Boven op de zuilen rust de architraaf, een eenvoudige, ononderbroken balk. Daarboven bevindt zich het fries, dat is opgebouwd uit afwisselend trigliefen (verticale panelen met drie groeven) en metopen (vierkante panelen die effen zijn of versierd met reliëfs). De Dorische orde staat bekend om zijn statige en strakke uiterlijk, wat kracht en eenvoud symboliseert.
Toepassing en latere invloed
De Dorische orde werd veelvuldig toegepast bij de bouw van tempels en andere openbare gebouwen in het oude Griekenland. Een bekend voorbeeld is het Parthenon in Athene. De Romeinen namen de Dorische orde over en pasten deze soms iets aan, bijvoorbeeld door wel een basement toe te voegen of meer versieringen te gebruiken. De Dorische stijl bleef populair en werd later opnieuw toegepast tijdens de Renaissance en in de 18e eeuw.
Vergelijkbare termen
Ionische orde
Gebruikte bronnen: